Jak zostało już napisane, gracze wcielają się w role przywódców państw. Grając, wykonują różne działania wpisane w zasady gry. W uproszczony sposób oddaje to różnego rodzaju aktywności polityków – narady w gronie własnego zespołu, analiza mocnych i słabych stron państwa, dokonywanie rachunków i bilansów zysków i strat, przewidywanie rozwoju wydarzeń i konsekwencji własnych decyzji. To wszystko przy stoliku, na którym znajduje się plansza państwa. Natomiast gdy gracz udaje się do innego stolika, to tak jakby uczestniczył w misji dyplomatycznej do innego kraju. Tam zaś stara się rozpoznać sytuacje sąsiada oraz dowiedzieć się, jakie ma plany lub nastawienie w stosunku do innego państwa czy zbliżającego się szczytu Unii. Może również zawierać umowy handlowe – jednorazowe lub będące zaczątkiem stałej współpracy. Ma także możliwość uciekania się do szantażu (np. prezentując konsekwencje karty celów, którą może użyć) lub prośby o wsparcie jeśli sam znajduje się w ciężkiej sytuacji. Najczęściej przy planszy głównej przedstawiającej Europę podejmowane są decyzje o rozszerzaniu strefy wpływów. Gracze mogą na różne sposoby umieszczać żetony wpływów ze swoją flagą w granicach innych państw. Nierzadko odbywa się to po konsultacjach w gronie sojuszników. 

“Politycy” biorą udział także w spotkaniach organizacji międzynarodowych, w których muszą wykazać się szlachetną sztuką szukania kompromisów. Podejmują wówczas decyzje, które mają wpływ nie tylko na ich państwa, ale i na te, które do organizacji nie należą. Często konsekwencje tych decyzji rozciągają się w czasie na kilka etapów.