Faktografia  – zaangażowanie w rozgrywkę powoduje przyrost wiedzy historycznej, politycznej, geograficznej. Wpisuje się więc w podstawę programową aż trzech szkolnych przedmiotów – historii, wiedzy o społeczeństwie i geografii. Zawarta w grze wiedza jest jednak znacznie rozleglejsza i można ją zaliczyć także do politologii, stosunków międzynarodowych, ekonomii i socjologii. W grze znajduje się 450 kart celów (po 30 dla każdego z 15 państw), a każda z nich przedstawia jedno historyczne wydarzenie, instytucję, zjawisko, problem, postać, miejsce lub reformę, z którym uczestnicy muszą się zapoznać. Służy temu niekrótki, ale przystępny opis danego wydarzenia zilustrowany atrakcyjną, mająca wartość dodatkową, grafiką (np. zdjęciem, plakatem, logotypem). Pracując nad planszą główną poznają lub utrwalają sobie przebieg granic w Europie (współczesnych) oraz przyswajają sobie atuty poszczególnych państw (zasobność w surowce czy główne gałęzie gospodarek).

Poniżej opisane zostaną pomniejsze mechanizmy gry, które odpowiadają zjawiskom wybranym do naszego modelu politycznej rzeczywistości. Najpierw wyjaśniamy znaczenie danego elementu mechaniki (co przez niego rozumiemy), następnie przedstawiamy działanie mechaniczne i wpływ na rozgrywkę, a na końcu znajduje się krótkie uzasadnienie takiego wyboru. 

Każde państwo zaczyna z określonym poziomem danego współczynnika, który może zmieniać za pomocą przede wszystkim zagrywania kart celów. 

Cel gry i zwycięstwo

Gra od zabawy różni się tym, że ma określone zasady i pozwala na wyłonienie zwycięzcy. Tak jest również w przypadku naszej gry. 

Zadaniem graczy jest przeprowadzenie wybranego państwa przez 30 lat historii (1989-2019), która podzielona została na 6 etapów. Uczestnicy dbać muszą o potrzeby obywateli oraz bezpieczeństwo i stabilność państwa. Oprócz bieżących wyzwań w każdym etapie stają przed problemami, które wymagają od nich stanowczych decyzji, nierzadko kontrowersyjnych. Decyzje te mają wpływ na wyzwania w kolejnych etapach. 

W grze oceniana jest skuteczność działań. Ze względu na umieszczenie w grze 15 różnych państw – małych i dużych, rozwiniętych i rozwijających się – nie skupiamy się na potędze kraju czy np. jego PKB. Interesuje nas to, jak skutecznie politycy zarządzali krajem i jaki postęp na przestrzeni trzech dekad uczyniło ich państwo. Wskaźnikiem decydującym o zwycięstwie są więc PUNKTY SKUTECZNOŚCI. Dzięki temu szanse na zwycięstwo mają wszystkie kraje. W rozgrywkach zwyciężała zarówno Wielka Brytania, jak i Białoruś! 

Nowoczesne gry planszowe składają się z dwóch głównych warstw – mechaniki i fabuły. Na rynku komercyjnych i rozrywkowych planszówek dwie główne grupy gier to tzw. gry “euro” i tzw. “ameritrash”. W tych pierwszych najważniejsza jest mechanika oparta na ścisłej matematyce i logice, znacząco ograniczająca losowość. Ten drugi rodzaj gier stawia natomiast na fabułę, czyli klimat, przeżywanie emocji, opowiadaną historię i warstwę wizualną gry. 

Ciężko jednoznacznie ocenić, do którego rodzaju bliżej naszej grze wieloosobowej. Myślę, że ze względu na symulacyjny charakter dominuje warstwa mechaniczna, lecz ogromny zasób treści historycznej, duża rola interakcji między graczami i konieczność odgrywania ról sprawia, że szczegółowy opis gry zaczniemy jednak od FABUŁY.

Gra składa się nie tylko z wielu różnorodnych elementów, ale i zawiera ich cały ogrom. Wszystko po to, by jednorazowo bawić się mogło nawet 45 osób. 

Gra składa się z dużej planszy przedstawiającej Europę z państwami w obecnych granicach, na której wyróżniono te aktywne i nieaktywne. W przywódców tych pierwszych wcielają się uczestnicy rozgrywki. Plansza w trakcie gry znajduje się w centralnym miejscu sali, tak aby każdy w dowolnym momencie mógł przeanalizować swoją sytuację geopolityczną oraz sprawdzić aktualny status państwa w organizacjach międzynarodowych. Państwa posiadają też swoje atuty – kluczowe gałęzie gospodarki czy surowce, których mogą mieć nadwyżkę. Ułatwia to nawiązywanie relacji i handel. W trakcie gry na planszy umieszczane są odpowiednie żetony i znaczniki. Zaznacza się na niej również aktualny poziom integracji europejskiej oraz punkty skuteczności poszczególnych państw. Na obrzeżach planszy znajdują się pola regionów – Europy (dotyczy ww. państw nieaktywnych), Bliskiego Wschodu, Afryki, obu Ameryk i Dalekiego Wschodu. Z regionami także można handlować, ale wymaga to rozwoju infrastruktury. 

Podsumowując plansza ta służy głównie do spraw polityki międzynarodowej.

“Europa: Nowe Rozdanie 1989-2019” to przede wszystkim wieloosobowa gra symulacyjna. W trakcie rozgrywki za pomocą jednego egzemplarza gry można zintegrować grupę liczącą nawet 45 osób, a więc całą szkolną klasę.

W grze „Europa: Nowe Rozdanie”  uczestnicy wcielają się w role przywódców 15 wybranych europejskich państw. Każde państwo to zespół złożony z 2-3 graczy. Spośród siebie wybierają osobę odpowiedzialną za politykę wewnętrzną (premiera) i zewnętrzną (ministra spraw zagranicznych). 

Gra toczy się na przestrzeni 30 lat (1989-2019) podzielonych na sześć etapów. Każdy z nich odzwierciedla zmiany i problemy kolejnych 5 lat. Gracze zajmują się sprawami politycznymi, gospodarczymi, społecznymi, wojskowymi oraz nieoczekiwanymi wydarzeniami, którym nagle muszą sprostać. Dbają więc m.in. o bezpieczeństwo energetyczne, starają się o zwiększenie dobrobytu obywateli, przeprowadzają liczne reformy i dopasowują gospodarkę do współczesnych wyzwań globalizacji. Jednocześnie nierzadko muszą opowiedzieć po jednej ze stron w licznych europejskich sporach. Przede wszystkim zaś oddziaływują na proces integracji europejskiej. Mogą stać się członkami kilku międzynarodowych organizacji, w tym Unii Europejskiej lub NATO. Wówczas wspólnie wypracowują konsensus i rozwiązują konflikty targające Starym Kontynentem.

Do dyspozycji oddajemy graczom dużą planszę przedstawiającą Europę, która umieszczana jest w centralnym miejscu sali. Wokoło znajdują się stanowiska poszczególnych państw, na które składają się plansze państw z licznymi żetonami i znacznikami oraz karty.